Ga er maar goed voorzitten, want ik verwacht dat het een lang verhaal wordt.

woensdag 31 juli 2013

In Awkwakaa heb je één pub, en Ryke (DUI) en ik vonden dat we deze pub minimaal één keer onveilig moesten maken. We besloten dat deze avond te doen, en eigenlijk hadden we geen zin maar we hadden het elkaar beloofd dus hop naar de pub. Daar aangekomen was er niemand, tegenvaller. Dus dan maar een drankje. We voelden ons gelukkig helemaal niet aangestaard (ik heb me nog nooit zo gevoeld in Ghana) dus we voelden ons welkom. De muziek stond keihard dus we konden elkaar ook goed verstaan, heel gezellig. Na ons drankje was er nog steeds niemand maar we besloten toch te gaan dansen. Er was één jongen op de dansvloer, en uiteraard koos meneer om met mij te "dansen". En Ryke maar lachen vanaf de zijkant. Uiteindelijk werd die jongen wel heel irritant en gelukkig was daar mijn reddende engel: zijn naam is mij ontgaan maar het uur daarop heeft hij er voor gezorgd dat er geen jongen in een straal van één meter bij mij in de beurt durfde te komen. God bless him. Om 21:00u (ja ja het werd echt bedtijd) hadden we 't gezien en gingen we met deze pub ervaring lekker slapen. De moskee wekte ons de vorige dag om half vijf weer, altijd gezellig.

donderdag 1 augustus

Ja ik ga elke dag tot mijn vertrek uitgebreid vertellen. Nee grapje. Alleen de "belangrijke" dagen, of de dagen die ík belangrijk vind.

Vandaag gingen we lekker de gebruikelijke dingen doen. Om 5:45u ging de wekker, opstaan, aankleden, haren doen en goooo. Knuffels ontvangen van kinderen, een goodmorning hier een goodmorning daar (als je ze, vooral de volwassen geen goedemorgen/middag/avond wenst worden ze boos en denken ze dat je ze niet aardig vindt), kinderen die in hun broek hebben geplast op schoot nemen. Daarna kindjes wassen, en vlak daarna kwam ons ontbijt al. Ik had alles goed voormekaar qua eten: geen pap en geen vis. Als de rest één van de twee at, kreeg ik gewoon iets anders. Na ons ontbijt of soms voor ons ontbijt (was elke dag anders, ze houden van variatie) gingen de kinderen ontbijten en wij (Bart, Simone, Lotte NL en Ryke DUI) hielpen dan met serveren. De kinderen kregen elke dag pap, soms rijstepap, soms havermoutpap soms bonen mais vis pap of een soort melk pap en als er geld was drie biscuitjes erbij. Het systeem van serveren veranderde elke dag, en er zat geen logica in dus mijn goede vriend teacher Isaac werd iedere dag boos op me. Een typisch gevalletje van chronisch ochtend humeur noemen we dat. Na ontbijt was er soms nog tijd om te spelen maar meestal gingen we tussendoor nog even afwassen. Lotte en ik gaan meedoen met Hollands got talent en ons talent is afwassen. U kunt uw stem uitbrengen door Ghana te sms'en naar 1234 en maak kans op een echte neger.Soms moesten de kinderen gelijk naar assemble. In rijtjes voor de school staan "Good morning class" "Goodmorning teachers and friends" zeggen, paar keer bidden, volkslied zingen ("God bless our homeland Ghana and make our nation great and strong ..........") en dan naar het lokaal marcheren. Wat vooral mijn goede vriend kleuterteacher Isaac goed voor mekaar was dat "zijn" kleuters eerder dan hij in het lokaal waren, en er dus een te gekke puinhoop van maakte. Elke dag weer. Clap for the kleuters! Clap - clap clap - clap - clap clap - clap

Onder schooltijd gingen we of dingen voor ons zelf doen, kamer opruimen of kleren wassen. Maar meestal ging ik ergens in een klas zat en de kinderen een beetje opjutten dat ze niet meer luisteren. Grapje. Op deze dag was er geen school en liepen alle leerlingen in en uit de lokalen. Lotte en ik besloten de leraren te gaan interviewen, en hadden een leuke leraar te pakken. Hij hield niet van fufu (zo'n beetje het lievelingseten van iedere Ghanees), het ging niet goed met 'm, hij hield niet van dansen en hield niet van mensen. Ja dat was een gezellig gesprek. Z'n vrienden waren al net zo gezellig.

Na "school"tijd was het weer tijd om spelletjes te doen, kinderen te wassen en zelf te eten. Na het eten gingen we nog verder spelen of praten met de oudere kinderen en daarna vroeg te bed. En zo iedere dag door, met soms een verassende wendig.

Het YOLO weekend

Ja, YOLO is zo 2012 of zo, maar ik ben net terug uit Ghana en daar lopen de mensen achter dus wij mochten nog YOLO zeggen.

We begonnen vrijdag 3 augustus, met een enorm ontbijt. Het paasontbijt van de basisschool is er niets bij. 6 crackers en een kopje thee. Nee ik was niet zo blij met dit "ontbijt" (het is nog niet eens een tussendoortje!), dus had ik even geregeld dat we brood met ei kregen. Kregen we pas een uur later, maar maakt niet uit. Ondertussen wilde we een hotel regelen want we (Lotte, Simone, Bart NL) wilde het weekend het weeshuis even laten voor wat het is. Was nog een heel probleem, want de verbinding is slecht of de receptiemensen begrijpen niet wat je wilt. Paar geprobeerd, niks bereikt en de dag bereikte al haar middaguur. Toen kwam reddende engel George van de administratie en die heeft een hotel in Hohoe voor ons gefixt. Konderen we om een uur of 2 eindelijk gaan. Met de trotro naar Swedru, vandaar naar Accra (was even vergeten dat je dan niet naar Swedru moet maar naar Kasoa, dus we hebben de weg naar Swedru twee keer gezien) en toen Hohoe. Duurde allemaal iets langer dan gedacht, om 12 uur 's avonds stonden we eindelijk in Hohoe. Op naar een taxichauffeur die ons naar het hotel kon brengen. Hadden we eentje gevonden, is ook niet zo'n hele opgave aangezien we blank zijn en licht geven in het donker. Meneer vroeg er DRIE MILJOEN CEDI (= 1 milj euro) voor. Het hotel dat we hadden geregeld stond namelijk in Ho. Ja wisten wij veel! Zien we er Ghanees uit dat we dat weten? Gelukkig wilde meneer ons wel naar een ander hotel brengen, en de receptiejongen daar was erg blij dat we hem hadden wakker gemaakt omdat we twee kamers zochten.

De volgende dag weer een geweldig ontbijt: een ei en een theetje. Uit protest hebben we de suikerklontjes meegenomen. Op naar de Wli watervallen! Wonder boven wonder bereikte we deze zonder kleurscheuren en hebben Simone en ik heerlijk gezwommen terwijl Bart en Lotte toekeken (kan ook leuk zijn). We hadden ook een erg leuke gids bij ons Steven (elke jongen heet Steven) en Steven kan nu in het Nederlands schelden. Clap for Steven. Na de watervallen wilde we eten, en belanden we bij het restaurant van een Duitse mevrouw met een papegaai. We wisten niet wat we de rest van het weekend wilde doen, dus pakte ik mijn reisgids en besloot dat we naar het apenbos gingen en daar slapen en zondag weer naar "huis". Zo gezegd zo gedaan, Duitse vrouw had ons geholpen en alles was geregeld (en het hotel stond echt in het apenbos, en niet aan de andere kant van Ghana of zo). Wilde we terug lopen naar de main road, ontmoetten we daar onze nieuwe vriend Rasta. Rasta ging toevallig naar Hohoe, en wij moesten daar ook weer heen dus hij wilde ons wel meenemen in z'n super luxe auto. Oké, voor ik begreep wat ie zij zat de rest al in z'n auto dus toeren maar. Rasta heeft ons keurig in Hohoe gebracht, niet verkracht of bestolen of zo, ons de juiste trotro gewezen en tegen de mate gezegd waar we heen willen en toen was ie verdwenen. En we wilden hem nog wel bedanken met wat cedi's, maar we zullen je nooit vergeten Rasta. Met de trotro naar het apenbos, en toen konden we niet verder. De weg was zogenaamd onbegaanbaar, en kon alleen met een motor bereikt worden. Oké, de trotro motor dan maar gebruiken. Spring maar achterop bij... En woei weg waren we. Simone en ik gingen minstens 130 km per uur, en Bart en Lotte sukkelde er een beetje achteraan. Simone en ik hadden de tijd van ons leven, en heel blij dat we dichtbij elkaar bleven. Alleen op het eind hield ik m'n hart vast, want mijn chauffeur ging opeens afstand nemen van Simone en ik zag een horrorscenario voor me. Zo ver is het niet gekomen, want we waren er al. Ingecheckt en alles, en toen konden we naar onze kamer in het dorp lopen. We sliepen namelijk in het huis van een man die we niet kende. Daarna gingen we eten met een groep andere vrijwiligers, en ze vroegen totaal niet onbeleefd of ik misschien trek had (ik at gelukkig maar vier borden rijst dus dat viel mee). 's Avonds hadden we een verhalenverteller maar we begrepen het niet, en daarna ging een groep kinderen drummen en dansen en moesten we meedansen. Op zich wel leuk, maar we hebben dit ook zo vaak in het weeshuis gehad dus niet heel bijzonder. Zondag stonden we om 6 uur bij de receptie want we gingen aapjes voeren. Bananen gekocht, en de aapjes kwamen vanzelf. Het was echt super leuk, en we waren een beetje bang dat de apen zouden bijten maar we leven allevier nog. Na het voeren bij de receptie gingen we ergens anders in het dorp waar grote apen zaten, en daarna nog een wandeling door het bos maken waar ook weer apen zaten. Één ding is zeker, we hebben apen gezien.

Na de apen zijn we terug gegaan naar de main road, gewoon met de saaie taxi in plaats van trotro motor en zijn we goed en wel thuisgekomen. Ons weekend was meer dan geslaagd.

Tot de volgende blog!