5 augustus

Een memorabele dag in de levens van Steven en Jennifer. Op deze maandagmorgen besloten wij namelijk beste vrienden voor altijd te worden. Steven is de mooiste jongen van de hele wereld, en z'n kledingstijl is op z'n minst kenmerkend te noemen. In Nederland zou die opvallen (en botte negatieve reactie's krijgen) in Ghana loopt ie er harstikke hip bij en is ie retepopulair. Oké dat weet ik niet, maar in ieder geval populair bij mij. Vanaf deze maandagmorgen waren Steven en ik onafscheidelijk. Iedereen vond ons aardig, op een onbekend iemand na en die besloot tegen Madam (de bazin) te vertellen dat wij een relatie hebben. Toen moesten we onze vriendschap beeindigen en had ik ruzie met Madam. Even voor de duidelijkheid: Steven en ik hadden of hebben geen relatie. Gelukkig na duizend keer uitleggen begreep Madam een beetje wat er aan de hand was (of wilde ze het eindelijk begrijpen, aangezien ieder ander -volwassenen- het gewoon begrepen hield zij stug vol dat ik hem geen aandacht mocht geven. Waarom? Steven is toch ook een weeskind die aandacht en liefde nodig heeft?) en mochten we weer vrienden zijn. Opluchting in Awkwakaa allom.

8 augustus

Een trieste dag in mijn Ghana avontuur. Ik werd voor de tweede keer ziek. Gelukkig hadden we yam met tomatensaus gegeten, en besloot ik deze lekker uit te kosten in onze kamer. Sorry Ryke, het spijt me nog steeds dat jij dat "moest" opruimen. Eigenlijk zou ik mij de volgende dag al moeten testen op malaria, maar malaria zit in je bloed en je raad 'm misschien al: bloed prikken. Iedereen die mij maar een beetje kent, weet dat als er iets is waar ik niet tegen kan dat bloedprikken, bloed afnemen of vaccinaties is. Dus eigenwijs als ik ben deed ik of er niks aan de hand was en ging vrolijk met kinderen spelen terwijl ik zo'n beetje alle symtonen van malaria had. Niet zeggen dat dat dom is en dat je aan malaria dood kunt gaan, dat weet ik ook wel maar mijn angst voor een Ghanees ziekenhuis nam de overhand (ik wil geen spoilers weggeven, maar ik ben uiteindelijk wel gegaan).

10 augustus

Weer een weekend weg met m'n nieuwe beste makkers Simone, Lotte en Bart (alias Simonia, Loetta en Barman). Ik vind Tina zei tegen me dat ze hele goede vrienden waren en misschien wilde ik daarom niet met hun op een project zat en ze heeft tegen me gelogen. Deze stoepkrijtjes zijn de beste medevrijwilligers die ik me maar had kunnen wensen, en ja dat mag gezegd worden!

Genoeg geslijm (ze betalen me 50 cedi om dit op m'n blog te zetten) terug naar het weekend. Zoals jullie weten ben ik twee keer naar Cape Coast gegaan. Één keer met Francesca, en later met Rosa. Ik vond die twee keer zo leuk dat ik nog een keer ging alleen nu met Lotte Bart en Simone. Eigenlijk ging ik mee omdat ik niet alleen op het weeshuis wou blijven, en we zouden speciaal voor mij de helft ergens anders doorbrengen maar dat leek ons toch niet zo'n goed idee (gereis met trotro's, gestress om een hotel te vinden) gezien mijn niet al te beste gezondheidstoestand. Dus bleven we maar het hele weekend in Cape Coast. Niet dat ik er iets van meegekregen heb, ik was nog zieker dan een hond. Ik ben denk ik nog nooit van m'n leven zo moe geweest, en ik dacht dat ik nooit meer energie zou krijgen. Kreeg bijna een hartverzakking, aangezien ik volgende week ga beginnen aan een sportopleiding en chronisch moe zijn is dan niet het beste wat je kunt overkomen. Hoe het met me is afgelopen horen jullie volgende week. Oké grapje, je kunt wel raden dat het allemaal goed is gekomen anders konden jullie dit nu niet lezen.

Maar goed: Cape Coast #3. We sliepen helaas niet in Oasis, maar we hadden een prima (oke zet hier maar vraagtekens bij, met prima bedoel ik vooral goedkoop voor de rest was het smerig) hotel en aten gewoon bij onze vriendjes van Oasis. Zaterdagochtend zijn we naar Cape Coast Castle gegaan, en daar heb ik precies niks van meegekregen want ik heb meer dan de helft van de tijd buiten in de schaduw (dat kleine beetje schaduw dat er was) gezeten. Ondanks mijn slechte gezondheidstoestand heb ik even goed wel genoten van m'n laatste weekendje weg, was alleen fijner geweest als ik gewoon gezond was.

Dan is het nu bijna tijd voor de laatste week. Ja ja, jullie zijn bijna van mij en mijn leuke verhalen uit Ghana af. Dat voelt Goed he?